Shoppinns, yesj u buy!? Yes, I buy and then by by.

Dag allemaal,
Zoals men mag verwachten van de laatste week van een vakantie is deze voorbij gevlogen. Voorbij gevlogen met de zelfde snelheid als het leven in Ho Chi Minh voorbij vliegt. Daar zijn we nu onze laatste dagen hier in Vietnam aan het doorbrengen.

In Hue hebben Jelle en ik een dag doorgebracht en deze voornamelijk doorgebracht met rondhobbelen in de stad en in de oude keizerlijke stad. Een mooi stukje geschiedenis om te aanschouwen. Omdat ik inmiddels al weer twee weken zonder piano zit heb ik ook maar gegoogled of er toevallig iets van een piano winkel te vinden was in Hue. Vrij vlot vond ik een piano barretje met een prachtige vleugel, daar in de middag even langs geweest en een beetje gemuziekt en naar een andere muziekant geluistert en omdat ik in de avond stiekum nog niet voldaan was ben ik nog even terug gegaan, het was toen ook wat drukker en heb daar een hele tijd gespeeld en gezongen. Toffe reacties gehad en de eigenaresse vond het wel erg jammer dat ik de volgende dag al weer weg ging uit Hue.

Vanuit Hue ging de reis verder naar Hoi An, hoewel we er over getwijfeld hebben om dit stuk op de brommer te doen, omdat dit een erg mooie route schijnt te zijn om te rijden. Zagen we het uiteindelijk beide niet zo zitten en hebben we een bus gepakt. Eenmaal in Hoi An had ik een adresje voor een homestay, die zoals we merkten toen we daar aankwamen, vol zat dus hebben we ons door de brommermannen bij een andere homestay laten afzetten. Een erg prettig plekje met, hoe kan het ook anders, een super vriendelijke eigenaar die bereid was alles wat je maar wil voor je te regelen.

Hoi An zelf is veruit het mooiste stadje dat ik deze reis ben tegen gekomen, omdat veel van de gebouwen op de unesco erfgoed lijst staan betekend dit dat het een vrij rustig stadje is voor de ogen, de gebouwen zijn allemaal zand geel en de schreeuwende uithangborden en lichtreclame ontbreken volledig. Buiten dat het rustig voor de ogen is, is het er overigens alles behalve rustig. Dat tourisme ook hier de voornaamste inkomsten bron is valt niet te missen. Ieder huisje, hoekje van de straat en stukje van de weg wordt bevolkt met Vietnameze die je wat proberen te verkopen. En ik zal je zeggen, dat is ze verdomt goed gelukt! :P In Hoi An ben ik aardig los gegaan wat betreft het kopen van souvenirs en uiteraard kon ik het niet laten om me een pak aan te laten meten, of twee...Op de tweede dag in Hoi An zijn we aan het eind van de dag nog even richting strand gelopen om daar wat te eten, een mooie plek om te leren dat geen prijs op het menu bij het drinken betekend dat je afgezet gaat worden :P

Richting eind van de dag zijn we vertrokken naar onze volgende bestemmingen, bestemmingen omdat Jelle in een ruk door ging naar Uncle Ho zoals meneer Ho Chi Minh hier ook wel genoemd wordt. Waar ik een tussenstop gepland had in Da Lat voor een stukje onvervalst Vietnamees natuurschoon. Ik ben daar Lan Bian omhoog gelopen. het eerste stuk was langs een geasfalteerde weg (helaas kwam ik er te laat achter dat daar ook een andere optie voor was) waarbij er een vloot aan SUV's een nog grotere vloot aan touristen omhoog bracht, stelletje luilakken.... ;). De laatste paar kilometers waren echter langs een fantastisch en uitdagend pad dwars door het dicht begroeide boslandschap. Eenmaal boven loog het uitzicht er niet om. Hoewel ik heb gemerkt dat stevig wandelen in dit klimaat wel even andere koek is dan in bijvoorbeeld een Schotland heeft dat de pret niet mogen drukken en was het super fijn om deze tussenstop te hebben genomen. De volgende dag vertrok ook ik richting Unclo Ho om daar samen met Jelle de laatste dagen van onze reis door te brengen.

Ho Chi Minh is oprecht een metropool te noemen. Hoewel Jelle en ik ons voornamelijk in district 1 verhouden hebben en dus maar een fractie van de stad gezien hebben is het ritme van de stad, het hoge aantal touristen en straatverkopers en de enorme hoeveelheid verkeer hier duidelijk bewijs van. Ook valt het op dat het aantal bedelaars hier behoorlijk hoog is. In Ho Chi Minh heb ik de tweede dag het war remenants museum bezocht.Dit museum werd overigens eerder "the museum for American war crimes" genoemd en als je daar rond loopt snap je waarom. Het maakt dat ik nog meer dan ervoor nieuwsgierig ben geworden naar waarom, America, waarom?! (Peut had jij niet nog boeken over Vietnam liggen? ;))

Twee dagen terug hebben we een dagtripje door de Mekong Delta gemaakt, hoewel het voor ons beide een bevestiging was dat dagtripjes niet echt ons ding zijn was het een vermakelijk dagje en mooi om dit stuk Vietnam ook te zien. Onze laatste dagen Vietnam hebben we in alle rust door gebracht. Zoals Aliza mij vertelde is het waar dat je, wanneer je hier in Ho Chi Minh in het park neer ploft, je binnen een paar minuten een groep Vietnamese studenten om je heen hebt die allemaal hun Engels willen oefenen. Hier ontmoette ik Ha, die Engels docente wil worden wat te merken was want haar Engels was zoals ik hem nog niet gehoord heb hier, uitmuntend. We hebben meer dan een uur zitten praten wat voor mij een uitstekende gelegenheid was om wat diepere vragen te stellen over de cultuur en het leven hier. In de avond heeft Jelle samen met de eigenaresse van ons huidige hotelletje (echt een schat van een mens) gekookt en hebben we hier met het hele gezin op de grond, zoals het hoort, zitten eten waarna we met een local zijn wezen bieren die ons veel heeft weten te vertellen en laten zien van wat er zoal gaande is in deze stad.

Vandaag is ons laatste dagje hier die we zullen doorbrengen met nog wat laatste troep, uh ik bedoel souvenirs, kopen zodat ieder stukje van onze backpack goed benut is :P Reflecterend op het land moet ik, meer dan ik verwacht had, toegeven dat ik het cultuurverschil als erg indrukwekkend heb ervaren. Dusdanig dat ik soms ook niet zo goed wist wat ik er mee aan moest. Ook het reizen zelf in het land was niet altijd even aangenaam. Laten we het er op houden dat ze hier niet geheel ingesteld zijn op mensen langer dan 1.70 wat maakt dat slapen in nachtbussen niet echt heel erg goed wil lukken. Buiten dat heb ik genoten van een diversiteit aan mensen en een cultuur waar ik nog lang aan terug zal denken en die ik zeker nog vaker in mijn leven ga opzoeken.

Morgen vertrekken we in de ochtend en komen we in de avond aan in Nederland. Gezellig dat jullie weer mee gelezen hebben, de foto's komen niet... want die heb ik niet gemaakt :) Maar ik zal eens vragen of ik wat fotos van Jelle mag gebruiken voor bij de verslagjes. Toedels!!!